Μ’ είχες δει να πέφτω
Σαν παιδί στο χώμα
Κι είχες γίνει στόμα
Πάνω στην πληγή
Μ’ είχες δει δεμένο
Σ’ ένα λιμανάκι
Κι ήρθες σαν αεράκι
Πίσω απ’ το πανί
Πες μου πως να ζήσω τώρα μακριά σου
Από που ν’ αρχίσω, σε παρακαλώ
Μου ‘χεις μάθει όσα ξέρει η καρδιά σου
Πες μου και το «γεια σου» κι άντε στο καλό
Μ’ είχες δει να μπαίνω
Μες στην καταιγίδα
Κι ήσουν η πυξίδα
Μήπως και χαθώ
Μ’ είχες δει να σβήνω
Σαν γραμμή απ’ αστέρι
Κι άπλωσες το χέρι
Να ‘χω να πιαστώ
Κι αν θα με δεις ποτέ να κλαίω άδικα
πάλι θα δακρύσει η καρδιά
Αφού το μόνο θηλυκό που μ’ έχει σίγουρα αγαπήσει
ειν’ η μοναξιά
