Μ’ ένα τρύπιο δίφραγκο και τα όνειρά μας
ξένοιαστοι σφυρίζουμε μέσα στη βροχή,
βάλε και τα νιάτα μας, βάλε την υγειά μας,
ποιος σου το ‘πε μάτια μου πως είμαστε φτωχοί.
Όλοι οι καραβοκύρηδες κι όλοι οι τραπεζίτες
ζηλεύουνε αγάπη μου εμάς τους δυο σπουργίτες.
Τρύπιο διφραγκάκι μου μη μου αυγατίσεις
γιατί χίλια βάσανα θα ‘χω στο μυαλό,
κι εσύ ταίρι μου γλυκό θα ‘χεις απαιτήσεις
κι ίσως η αγάπη μας φουντάρει στο γιαλό.
Όλοι οι καραβοκύρηδες κι όλοι οι τραπεζίτες
ζηλεύουνε αγάπη μου εμάς τους δυο σπουργίτες.
