Θα βγω και θα πλαγιάσω μ’ όποια να ‘ναι
στα πρώτα μπαρ, στην πρώτη τη γωνιά
γιατί τα σωθικά σου όταν πονάνε
στη λάσπη ψάχνεις πάντα λησμονιά.
Στο πάτωμα βαριά θα κοιμηθώ
χαράματα, ένα κουρέλι πάλι.
Και σένα, που ‘σαι σ’ άλλο προσκεφάλι
δε θα προφτάσω να σ’ ονειρευτώ.
Θα βγω και θα φορτώσω το μυαλό μου
με βρόμικες εικόνες και καπνούς
για να γλιτώσω απ’ τον εαυτό μου
απόψε που μου σάλταρε ο νους
