Τώρα θα κλάψω και θα πονέσω και θα χαθώ
μα αύριο, κύριε, σαν ξημερώσει θα σε ξεχάσω.
Όσα μου πήρες κι όσα σου πήρα θα θυμηθώ.
Και αύριο, κύριε, σαν ξένη δίπλα σου θα προσπεράσω.
Τώρα δεν ξέρω αν φταίω ή αν φταις
πέρασες, κύριε, κι έγινες χτες
κλείσαν οι δρόμοι και σβήσαν τα φώτα για μας.
Θα βρω κουράγιο ν’ αρχίσω ξανά
είν’ η αγάπη καημός που περνά
στα περασμένα ποτέ του κανείς δε γυρνά.
Τώρα θα μείνω με αναμνήσεις ένα σωρό
που άφησες, κύριε, στο πέρασμά σου τ’ αγαπημένο.
Όσο κι αν θέλω να σε κρατήσω πια δεν μπορώ.
Βράδιασε, κύριε, και το ξημέρωμα είναι χαμένο.
