Εγώ που κούρσεψα χιλιάδες κάστρα
ποιος θα το πίστευε πως μια στιγμή
φεγγάρια θα ‘ταζα και όλα τα’ άστρα
για να σου πάρω ένα φιλί
Εγώ που κούρσεψα χιλιάδες κάστρα
για να σου πάρω ένα φιλί
Μάγκας και Κολοκοτρώνης
ήμουν κάποτε εγώ
Τώρα τρέμω σαν πεισμώνεις
αχ πως κόβομαι στα δυο
Εγώ που έστησα χορό στ’ αλώνι
και που δραγούμισα τις κοπελιές
σκοπιά να στέκομαι σ’ ένα μπαλκόνι
και σ’ αγαπάω να μη μου λες
Εγώ που έστησα χορό στ’ αλώνι
το σ’ αγαπάω να μη μου λες
