Θα `θελα αυτήν τη μνήμη να την πω…
Μα έτσι έσβύσθη πια… σαν τίποτε δεν απομένει –
γιατί μακριά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από γιασεμί…
Εκείνη του Αυγούστου Αύγουστος ήταν; ή βραδιά.
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια ήσαν, θαρρώ, μαβιά…
ΤΑ ναι, μαβιά ένα σαπφείρινο μαβί.
