Μάνα μου, γλυκιά μου μάνα
πόσο, πόσο σ’ έχω βασανίσει,
πως α πως αντέχεις τόσα χρόνια
και δεν έχεις πια τσακίσει,
πως α πως αντέχεις τόσα χρόνια
και δεν έχεις πια τσακίσει.
Μόνη κι έρημη στο σπίτι
κλαις και κλαις κι εσύ τη συμφορά σου,
για το για το άμυαλο παιδί σου
και ασπρίσαν τα μαλλιά σου,
για το για το άμυαλο παιδί σου
και ασπρίσαν τα μαλλιά σου.
Έχω τώρα μετανιώσει,
θέλω, θέλω να ξαναγυρίσω,
να γλυ να γλυκάνω τη ζωή σου
και κοντά σου πια να ζήσω,
να γλυ να γλυκάνω τη ζωή σου
και κοντά σου πια να ζήσω.
