Η νύχτα μεθυσμένη,
η νύχτα μεθυσμένη με ταξίμια
κι ανάβει το λυχνάρι ο Αλαντίν,
προτού να γίνουν όλα τα βλαστήμια
μάτια μου σμίγω το αμάν με το αμήν.
Μάνα μου είναι η Ανατολή,
η μοίρα μου Ρεμπέτισσα,
κι όλη την πονεμένη μου ζωή
με το ταξίμι κέντησα.
Μαγεύουν οι αγάπες,
μαγεύουν οι αγάπες το μυαλό μου
και οι Ρεμπέτες όλοι στη γραμμή,
ταξίδι για το μέλλον τ’ όνειρό μου
κι αυτοί να βρίσκονται μπροστά μου μια ζωή.
Μάνα μου είναι η Ανατολή,
η μοίρα μου Ρεμπέτισσα,
κι όλη την πονεμένη μου ζωή
με το ταξίμι κέντησα.
