Είναι η αγάπη ένας γκρεμός
κι είναι στο χείλος του αυτός που αγαπάει.
Όμως δεν είναι μόνος του
έχει τη δύναμη κι αυτός που τον κρατάει.
Μη ρωτάς πως ζω, τώρα τι περνώ,
ποιας αγάπης την πόρτα ανοίγω.
Σ’ είχα στην καρδιά μα δε σ’ έχω πια
γιατί μ’ άφησες να φύγω.
Όμως οι δυνατές καρδιές
δες που είναι αληθινές, χαμογελούνε.
Χαρά τον πόνο κάνουνε
και δεν το λογαριάζουνε και το γλεντούνε.
Μη ρωτάς πως ζω, τώρα τι περνώ,
ποιας αγάπης την πόρτα ανοίγω.
Σ’ είχα στην καρδιά μα δε σ’ έχω πια
γιατί μ’ άφησες να φύγω.
Είναι ο έρωτας φωτιά
που όλα τα φύλλα της καρδιάς τα καίει.
Γι αυτό κι εσύ μη με ρωτάς
που όλα τελειώσανε για μας τι φταίει.
