Κάθε φορά που με πληγώνεις θέλω να τρέξω να κρυφτώ,
Απ’ όλα όσα εσύ δεν ξέρεις, από τον άλλο μου εαυτό,
Μα όπου κι αν είμαι, είσαι μαζί μου και μ’ αρρωσταίνει το γιατί,
Γιατί εκεί που κλαίει η αγάπη, ο εγωισμός κάνει γιορτή.
Κάθε φορά που με τρομάζεις με μια κουβέντα τυπική,
Θέλω να μπω να ταξιδέψω στην αύρα μου την παιδική,
Μα όπου κι αν είσαι, είμαι μαζί σου και με πονάει το γιατί,
Γιατί εκεί που κλαίει η αλήθεια, η μοναξιά κάνει γιορτή.
Αυτή η αγάπη χάνει χρόνια, χάνει λέξεις,
Χάνει όρκους και στιγμές,
Κι εγώ αντέχω που δε σ’ έχω κι όμως σ’ έχω,
Έλα σ’ αφήνω στην καρδιά μου αν το θες.
Αυτή η αγάπη χάνει χρόνια,
Κάθε φορά που με κοιτάζεις παίρνω τον ήλιο αγκαλιά,
Κι όταν τα μάτια χαμηλώνεις θέλω να πέσω στη φωτιά,
Μα όπου κι αν είσαι, είμαι μαζί σου και μη ρωτήσεις το γιατί,
Γιατί όταν βγαίνει ουράνιο τόξο, ο ουρανός κάνει γιορτή,
Αυτή η αγάπη χάνει χρόνια, χάνει λέξεις,
Χάνει όρκους και στιγμές,
Κι εγώ αντέχω που δε σ’ έχω κι όμως σ’ έχω,
Έλα σ’ αφήνω στην καρδιά μου αν το θες.
Αυτή η αγάπη,
Κι εγώ αντέχω που δε σ’ έχω κι όμως σ’ έχω,
Έλα σ’ αφήνω στην καρδιά μου αν το θες.
Αυτή η αγάπη χάνει χρόνια,
Κάθε φορά που με πληγώνεις θέλω να τρέξω να κρυφτώ,
Κάθε φορά.
