Μικρός σαν μάντης έψαχνα
τα επόμενά μου χρόνια
Μεγάλωσα και μου ‘λειπαν
οι αλάνες και τ’ αλώνια
Αφήνοντας να χάνεται
για πάντα το παρόν
αδιάφορα ξοδεύτηκα
σε μέλλον παρελθόν
Όπου καράβια θάλασσα
όπου αμμουδιά γιαλός
Θυμάται όσα πέρασε
κι ότι έρχεται καπνός
Χιόνι ο χρόνος σαν σεντόνι
σε σκεπάζει μια στιγμή
σας χαμογελάει και λιώνει
μένει η αλήθεια σου γυμνή
Μα είν’ η μνήμη βάλσαμο
σαν τις βροχές του Μάρτη
Κι αφήνει τα σημάδια της
πάνω στης Γης το χάρτη
