Η Μαρίνα μου γεννήθηκε
μες σ’ ένα τριαντάφυλλο
που το ‘καψε ο κεραυνός
μια νύχτα.
Η αγάπη μου μεγάλωσε
μες σ’ ένα σπίτι από χαρτί
που το ‘σκισαν ο άνεμος
και μια θολή βροχή.
Η αγάπη μου με κοίταξε
μέσα από πράσινο γυαλί
και είδε ένα σύννεφο χλωμό.
Περπατήσαμε μαζί
κι ήμαστε μια σκιά
σε μια λίμνη μακρινή
που ‘χε μαύρα νερά και όνειρα.
Η αγάπη μου μ’ αγάπησε
πάνω σε πέτρες και πηλό
και γέλασε στο δειλινό σκληρά.
Η αγάπη μου πολέμησε
και νίκησε όλους τους εχθρούς
κι ο κόσμος την αγκάλιασε
με μια κρυφή φωτιά.
Πάει η Μαρίνα μου, κρεμάστηκε
από τα αστέρια του ουρανού
γιατί ένα βράδυ ξέχασα ένα φιλί.
