Δυο μάτια καστανά που μ’ ένα βλέμμα τους
μου δείξανε του έρωτα το δρόμο
δεν πίστευα ποτέ πως θα με γέλαγαν
και στο σκληρό θα μ’ έριχναν τον πόνο.
Ματάκια καστανά μου `πατε ψέματα
με κάνατε τρελά να σας λατρέψω
και τώρα που πονώ ματάκια πέστε μου
σε ποιούς γιαλούς στεριές να σας γυρέψω.
Ματάκια καστανά σαν πλάνα δειλινά
για σας το πιο γλυκό είχα φιλί μου,
μα σαν τρελά πουλιά ανοίξατε φτερά
χαθήκατε για πάντα απ τη ζωή μου.
Ματάκια ώρα καλή κι αν έκλαψα πολύ
θα μένετε για πάντα μες στην ψυχή μου
κι όταν θα ξεψυχώ για σας θε να ρωτώ
γλυκά μου δειλινά ματάκια καστανά.
