Πάει καιρός που έφυγα και δεν κοιτάζω πίσω
και λες πως δεν κατάλαβες ποτέ σου το γιατί
κι αν τώρα δυσκολεύομαι το στόμα μου να ανοίξω
κάθισα και σου ‘γραψα δυο λόγια στο χαρτί
Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου ‘πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό
Θυμάσαι που μου έλεγες μας φθάνει η αγάπη
μ’ αγάπη θα γεμίζαμε τις άδειες Κυριακές
ξεθώριασαν οι όρκοι μας και φάνηκε η απάτη
και απόμειναν τα λόγια σου και ο πικρός καφές
Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου `πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό
