Αναπότρεπτο τέλος σημαίνει
μην έρθεις ποτέ,
αφού έφυγες έτσι συγνώμες
μην φέρεις ποτέ,
με βαριές σταγόνες θα τις λιώσω τόσες σου εικόνες
δεν κρατούν αιώνες τα «ναι».
Με ανάσα κομμένη
στην σκιά μου θα μείνεις δεμένη
μα στα όνειρα πια θα βλεπόμαστε
θα χαιρετιόμαστε σαν δυο ξένοι.
Με ανάσα κομμένη
την καρδιά μου κοιτώ την σπασμένη
άγγελε μου με σώμα επίγειο
ποιο καταφύγιο σε περιμένει.
Πλημμυρίζουν και μάτια και δρόμοι
και η αιτία είσαι εσύ
σε κινούμενη άμμο βουλιάζω
και η αιτία είσαι εσύ
άστο θα περάσει στο μηδέν θα ανέβω σε μια στάση
θα έχω ξεχάσει ως το πρωί.
Με ανάσα κομμένη
στην σκιά μου θα μείνεις δεμένη
μα στα όνειρα πια θα βλεπόμαστε
θα χαιρετιόμαστε σαν δυο ξένοι.
Με ανάσα κομμένη
την καρδιά μου κοιτώ την σπασμένη
άγγελε μου με σώμα επίγειο
πιο καταφύγιο σε περιμένει.
Μη μου μιλάς
στις φλέβες χρόνια σαν ποτάμι μου κυλάς
πορεία αλλάζεις
μη μου μιλάς, μου ξεθωριάζεις ζωγραφιές μου με χαλάς
δε θέλω να μιλάς…
Με ανάσα κομμένη
στην σκιά μου θα μείνεις δεμένη
μα στα όνειρα πια θα βλεπόμαστε
θα χαιρετιόμαστε σαν δυο ξένοι.
Με ανάσα κομμένη
την καρδιά μου κοιτώ την σπασμένη
άγγελε μου με σώμα επίγειο
πιο καταφύγιο σε περιμένει.
