Η σκλήρυνση έρχεται σιγά σιγά
Στην αρχή ξεχνάς το περιβάλλον
Παίρνεις μαχαίρι και κόβεις
Τον κόσμε από πάνω σου
Φτάνεις στο κόκαλο σιγά σιγά
Μετά περνάς παχύς στρώμα
Στρώμα παχύ μονωτικού
Πάνω τον λυρισμό σου
Αντιδράς περίεργα
Μόνο σε μερικές επιθυμίες
Γίνεσαι πέτρα
Πεταμένη πάνω στο ποίημα
Έτσι αδιάβροχος και ανοξείδωτος
Παραδίνεσαι στην κατανάλωση
