Χάραξα γι’ αλλού πορεία, είπα έκλεισε η ιστορία
κι όσα έζησα κοντά σου ήταν μια ταλαιπωρία,
Πέταξα τα πράγματά σου κι έσκισα τα γράμματά σου,
μ’ άλλες πήγα να ξεχάσω μα παντού ήταν η σκιά σου.
Είπα πως θα σε μισήσω, σαν τη φλόγα θα σε σβήσω,
είπα δε θα σε θυμάμαι όταν μ’ άλλες θα κοιμάμαι.
Με πεθαίνεις, με πεθαίνεις
όταν στο μυαλό μου μπαίνεις,
διώχνω κάθε τι δικό σου
μα μες στο κορμί μου μένεις.
Νόμιζα πως ήσουν τρέλα που με μιας θα ξεπεράσω,
το μεθύσι κάποιας νύχτας το πρωί που θα ξεχάσω,
Πέταξα τα πράγματά σου κι έσκισα τα γράμματά σου,
μ’ άλλες πήγα να ξεχάσω μα παντού ήταν η σκιά σου.
Είπα πως θα σε μισήσω, σαν τη φλόγα θα σε σβήσω,
είπα δε θα σε θυμάμαι όταν μ’ άλλες θα κοιμάμαι.
Με πεθαίνεις, με πεθαίνεις
όταν στο μυαλό μου μπαίνεις,
διώχνω κάθε τι δικό σου
μα μες στο κορμί μου μένεις.
