Γιατί μένουμε ξένοι παρόλα τα λόγια
Που κοιμούνται κοντά μας που τα είπαμε όλα
Τι κι αν ήτανε ψέμα δεν πειράζει κανέναν
‘Απ’ τους δυο μας η αλήθεια θα διαλέξει τον έναν
Βρίσκεις ωραίους τρόπους να περνάς
Μες στην καρδιά μου να κοιτάς
Και ύστερα να φεύγεις
Μα κάθε μέρα είσαι εκεί
Και κάθε μέρα πιο βαθιά
Με σημαδεύεις
Γιατί παίζουμε ρόλους απ’ την ίδια σκηνή
Που γνωρίζει το τέλος μα ξεχνάει την αρχή
Από μένα και σένα κάτι θα περισσέψει
Να θυμίζει πως κάποτε είχαμε όρκους πιστέψει
Κρύβεται ο ένας απ’ τον άλλον
Και γυρνάει πλευρό για να ξεχάσει
Πόσο δύσκολο που είναι τώρα
Ο καθένας λόγια ν’ ανταλλάξει
