Η κάμαρα μικρή, μικρή και δε χωράς
ψυχή μου ζωντανή
ψυχή μου ανάστατη.
Στο χρόνο ανάλαφρα πηδάς
δεν ξέρω για πού πας
γίνεσαι εικόνα μαγική, τρισδιάστατη.
Μεγάλη αρχόντισσα ψυχή,
εσύ δε φυλακίζεσαι,
εσύ διαλέγεις τη στιγμή
σαν δώρο και χαρίζεσαι,
εσύ διαλέγεις τη στιγμή
φεύγεις κι εξαφανίζεσαι.
Έλα να σε χαρώ, έλα αν μ’ αγαπάς
μη με αφήνεις μοναχό
γύρω σου να γυρίζω.
Θέλω όταν με πονάς
σφιχτά να με κρατάς,
να ‘χω ν’ απολογούμαι
και να ‘χω να ελπίζω.
Μεγάλη αρχόντισσα ψυχή,
εσύ δε φυλακίζεσαι…
