Τα ξύλινα παιχνίδια του παλιού καιρού
στο βάθος του μυαλού μου ζουν,
σαν άγγελοι με συντροφεύουνε
Σ’ανέβαζα στο τρένο μου το κουρδιστό,
στο κόσμο το χρωματιστό
του ονείρου ταξιδεύαμε
Σ’ αγάπησα και πόνεσα πρώτη φορά
Δεν ήτανε παιδιάστικα καμώματα ,
στιχάκια σε λευκώματα
Μεγάλωσα απότομα
Στους φίλους μου παρίστανα τον αρχηγό
μα το’χα από όλους μυστικό
πως μ’έπαιρναν τα κλάματα
Σε γύρευα στη γλύκα των ζαχαρωτών,
στο άρωμα των γιασεμιών,
στα παιδικά μου οράματα
Σ’ αγάπησα και πόνεσα πρώτη φορά
Δεν ήτανε παιδιάστικα καμώματα ,
στιχάκια σε λευκώματα
Μεγάλωσα απότομα
