Μείνε κι απόψε, πάνω στου κόσμου το κατάστρωμα
πάνω στα σίδερα που έφτιαξες σε μένα
κάποια μέρα για να βγάλω φτερά
Μείνε κι απόψε, όπως και τότε που μου έλεγες
πως η αγάπη είναι τρέλα, είναι δρόμος
που αν τον πάρεις θα σε βγάλει μακριά
Μα αν πεις πως φεύγεις και πας στα ξένα
στάχτη να γίνει το κορμάκι σου
πάνω στις αγάπες που θα βρεις
χίλια κομμάτια όλα τα χρόνια
θα τα κρατάς μέσα στα χέρια σου
κραυγή θα γίνουν λίγο πριν χαθείς
Μείνε κι απόψε, πάνω στον ήλιο που μου χάρισες
πάνω στις λέξεις κι αν αντέξεις
θα μπορέσεις να ξεφύγεις απ’τα μαύρα νερά
Μα αν πεις πως φεύγεις και πας στα ξένα
στάχτη να γίνει το κορμάκι σου
πάνω στις αγάπες που θα βρεις
χίλια κομμάτια όλα τα χρόνια
θα τα κρατάς μέσα στα χέρια σου
κραυγή θα γίνουν λίγο πριν χαθείς
