Δε πρόλαβα ποτέ να πω
μείνε μη φεύγεις σ’ έχω ανάγκη
σου το ’χα πει πολλές φορές στο παρελθόν
σε χρειάζομαι κοντά μου κάθε βράδυ
Ήσουνα αέρας για να ζω
πως με σκοτώνεις μ’ ένα αντίο
δεν το πιστεύω πως τελειώνουν όλα εδώ
και γίνεται το ένα τώρα δύο
Μάζεψες τα πράγματά σου όλα
άφησες μονάχα ότι σου χάρισα εγώ
έκλεισες με δύναμη την πόρτα
πόσο θέλω να ’ξερες μες στη βαλίτσα σου
να χώραγα κι εγώ…
Θα ’θελα να ’σουνα εδώ
που είναι η ζωή μου τόσο άδεια
μες στο σκοτάδι δευτερόλεπτα μετρώ
και δεν περνάνε τώρα πια τα βράδια
Ήσουνα αέρας για να ζω
πως με σκοτώνεις μ’ ένα αντίο
δεν το πιστεύω πως τελειώνουν όλα εδώ
και γίνεται το ένα τώρα δύο
Μάζεψες τα πράγματά σου όλα
άφησες μονάχα ότι σου χάρισα εγώ
έκλεισες με δύναμη την πόρτα
πόσο θέλω να ’ξερες μες στη βαλίτσα σου
να χώραγα κι εγώ…
