Μες στην καρδιά μου κρύφτηκε η συννεφιά
Η μοναξιά μου μού έγινε συντροφιά
Κάθε ματιά σου ήταν για μένα ο ήλιος μου ο κρυφός
Τα δυο σου μάτια τ’ αγαπημένα μου δίνανε το φως
Τώρα πια που ’χεις φύγει
Έμεινα μόνη στη σκοτεινιά
Και αργά με τυλίγει
Της ερημιάς μου η παγωνιά
