Τα όνειρά μας πήρανε υπόγεια διαδρομή
Κι όσα περίμενα ποτέ τους δε φανήκαν
Σαν τα καράβια που `χουν χάσει
Της πορείας την γραμμή
Και εκπέμποντας το τελευταίο SOS χαθήκαν
Μες στις αναμνήσεις την ζωή μου χάνω
Τι έκανα τι δεν έκανα και τι θα `πρεπε να κάνω
Τόσες συγκινήσεις στα τυφλά προσπεράσαν
Τι έχασα τι δεν έχασα και τι πίκρες με κεράσαν
Στο πρόσωπό μου χάραξε ο πόνος τις στιγμές
Που άξαφνα χαθήκαν προτού να με αγγίξουν
Σαν κάποιο τραίνο που κολλάει δίχως στάσεις στις γραμμές
Και πέρασε χωρίς οι πόρτες του ν’ ανοίξουν
