Όπως τα άφησες, έχουνε μείνει.
Πιοτό, φαντάσματα και νικοτίνη.
Κι εγώ στον κόσμο μου, παραδομένος,
κλειστά παράθυρα και μεθυσμένος.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
φωτογραφίες σου παντού
κι ο ουρανός ταβάνι.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
ούτε το χέρι του θεού
για να σωθώ δε φτάνει.
Όπως τα άφησες, έχουνε μείνει.
Κι ένα παράπονο, που δε μ’ αφήνει.
Ψυχή και σώμα μου, τραυματισμένο
κι ένα ερείπιο, μυαλό καμένο.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
φωτογραφίες σου παντού
κι ο ουρανός ταβάνι.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
ούτε το χέρι του θεού
για να σωθώ δε φτάνει.
