Ήταν μεθυσμένα μάτια και παράξενα,
και στο πρώτο κοίταγμά τους ένιωσα το άγγιγμά τους,
ήταν μάτια που μιλούσαν και τον έρωτα ξυπνούσαν.
Μάτια, μεθυσμένα μάτια,
τι να νοσταλγήσατε
πάνω μου και σβήσατε;
Μάτια, μεθυσμένα μάτια,
τι να σας θυμίζω εγώ,
τι να μου θυμίζετε
τώρα που δακρύζετε;
Ήταν μεθυσμένα μάτια και παράξενα
σαν διαμάντια φωτισμένα με χρυσάφι στολισμένα
που τραβούσαν σαν μαγνήτες, σαν τους όμορφους αλήτες.
Μάτια, μεθυσμένα μάτια,
τι να νοσταλγήσατε
πάνω μου και σβήσατε;
Μάτια, μεθυσμένα μάτια,
τι να σας θυμίζω εγώ,
τι να μου θυμίζετε
τώρα που δακρύζετε;
