Βραδιές γεμάτες μελαγχολία,
κι ο έρωτάς σου μια αμαρτία,
κάθε γωνιά μες στην καρδιά μου είσαι κι εσύ.
Βραδιές γεμάτες με αναμνήσεις
και υποσχέσεις πως θα γυρίσεις,
μες στο δωμάτιο τα πάντα είσ’ εσύ.
Μεθυσμένη μου αγάπη,
πάρε την καρδιά μου, πάρ’ την,
αφού ξέρω σαν και μένα είσαι κι εσύ.
Μεθυσμένη μου αγάπη,
πάρε την καρδιά μου, πάρ’ την.
Με μισή αγάπη ποιος μπορεί να ζει;
Βραδιές γεμάτες χωρίς φεγγάρι,
αυτή η αγάπη πού θα με βγάλει,
εσύ ’σαι μόνη κι εγώ είμαι φυλακή.
Πάρ’ ένα δρόμο κι όπου σε βγάλει,
πιοτό δεν είσαι μα είσαι ζάλη,
είσαι αγάπη, είσαι στίγμα στην ψυχή.
Μεθυσμένη μου αγάπη,
πάρε την καρδιά μου, πάρ’ την,
αφού ξέρω σαν και μένα είσαι κι εσύ.
Μεθυσμένη μου αγάπη,
πάρε την καρδιά μου, πάρ’ την.
Με μισή αγάπη ποιος μπορεί να ζει;
