Μη με ρωτάς πως κουβαλώ στην πλάτη μου το χρόνο
Ούτε και για τις μελανιές που μου ‘κανε στον ώμο
Μη με ρωτάς στο χέρια μου γιατί κρατάω σφαίρα
και γιατί σπρώχνω συνεχώς εσένανε πιο πέρα
Μη με κοιτάζεις με στοργή
εγώ δε θέλω να ‘μαι μες στους ανθρώπους
εγώ έχω μάθει ν’ αγαπώ σ’ αυτή τη γη
μ’ άλλους τρόπους
Μη με ρωτάς γιατί ποτέ δεν περιμένω κάτι
είναι η ζωή μου θάλασσα από πληγές γεμάτη
Μη με ρωτάς αν μέσα μου ταξίδι η αγάπη κάνει
αυτή συνέχεια ξεκινά, μα εδώ ποτέ δε φτάνει