Μήπως είν’ αγάπη

Τ’ είν’ αυτό που παθαίνω,
σε κοιτώ κι όλο τρέμω
και χτυπά η καρδιά μου,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.

Να χαρώ τη ματιά σου,
τη γλυκιά συντροφιά σου,
το γλυκό πρόσωπό σου,
το χαμόγελό σου, το χαμόγελό σου.

Όταν άλλη κοιτάζεις
και κρυφά κουβεντιάζεις
νιώθω μέσα μου κάτι,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.

Τ’ είν’ αυτό που παθαίνω,
σε κοιτώ κι όλο τρέμω
και χτυπά η καρδιά μου,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.

Πριν γνωρίσω εσένα
ζούσα μόνο για μένα,
σαν πουλάκι πετούσα
κι όλο τραγουδούσα, κι όλο τραγουδούσα.

Τώρα πια δεν πετάω
και τ’ αστέρια ρωτάω
το κρυφό μου σαράκι
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.

Τ’ είν’ αυτό που παθαίνω,
σε κοιτώ κι όλο τρέμω
και χτυπά η καρδιά μου,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.

Μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη,
μήπως είν’ αγάπη, αχ, μήπως είν’ αγάπη.