Μια βάρκα μόνη
σε θαλασσί σεντόνι
στ’ απέναντι μπαλκόνι
χτες το πρωί
Στο νου μου
ανέμιζε όλα τα καλοκαίρια
που ζήσαμε μαζί
Και τα παλιά
ξανάζησαν μες στο τώρα
με φίλησες στο στόμα
όπως παλιά
Με σήκωσε ψηλά
ένας τρελός αέρας
που ’ρθε απ’ τα πουθενά
Κι απόψε μόνη
κάτω από ένα σεντόνι
καρδιά μου λιώνεις
στη μοναξιά
Πάλι τα μάτια της
θα σβήσουν στο νεράκι
απ’ το μεράκι της.
