Μια φορά κι έναν καιρό
όπως λεν’ τα παραμύθια
κυνηγούσα τ’ όνειρο
για να μάθω την αλήθεια.
Να `ναι ήλιος, να `ναι αστέρι;
Ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
μοιάζει με καρδούλα κλειστή;
Μια φορά κι έναν καιρό
κάποιος άγγελος διαβάτης
σ’ ακρογιάλι λαμπερό
είχε γράψει τ’ όνομά της.
Μα σαν πέρασε τ’ αγέρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
να `ναι σαν μια σπίθα σβηστή;
Μια φορά κι έναν καιρό
στην φωτιά και στον αγώνα
την αντίκρισα θαρρώ
σαν μια κόκκινη σταγόνα.
Μα πριν βγει το καλοκαίρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
να `χει στη ζωή ξεχαστεί.
