Κρύα που `ναι η νύχτα
μανιακός βοριάς φυσά
σαν σκισμένη σελίδα
στους δρόμους ανεμίζεις
Το πικάπ από ώρα
έχει πλέον σωπάσει
δυναμώνει η μπόρα
τα φώτα έχουν νυστάξει
Έξω αστράφτει και κρύβεσαι
επάνω μου, από ανάγκη μόνο,
κι όσο πάει τυλίγεσαι
όχι απ’ αγάπη, αλλά από φόβο…
Κρύα που `ναι η νύχτα
ξεπαγιάζεις κι απόψε
παλιές αναμνήσεις
στρώνεις, να ζεσταθείς.
Έξω αστράφτει και κρύβεσαι
επάνω μου, από ανάγκη μόνο,
κι όσο πάει τυλίγεσαι
όχι απ’ αγάπη, αλλά από φόβο…
