Αφήστε με να πιω απόψε, να μεθύσω,
να πάω να τον βρω και να τον βρίσω
αφήστε με να γίνω μια παλιοκατίνα
να μας ακούσει όλη η Αθήνα.
Αφήστε με να ομορφύνω σαν κι εκείνες
στα περιοδικά και τις βιτρίνες,
να βάλω κι ένα μαύρο, πρόστυχο φουστάνι
και κάλτσες με ραφή για να πεθάνει.
Να τον πονέσω, να τον σκοτώσω,
να τον εκθέσω κι ας μετανιώσω.
Αφήστε με που μου `λεγε πως μ’ αγαπούσε
κι όλο σε ξένα σπίτια ξενυχτούσε,
αφήστε με να του πετάξω βιτριόλι
ρεζίλι μ’ έκανε σ’ αυτή την πόλη.
Αφήστε με να κάνω αυτά που κάνουν όλες
αυτές οι σουρλουλούδες, οι μαργιόλες,
μια νύχτα θέλω, μόνο μία, να μην κλάψω
και σας τ’ ορκίζομαι θα τον ξεγράψω.
Να τον πονέσω, να τον σκοτώσω,
να τον εκθέσω κι ας μετανιώσω.
