Ποια είν’ η διαφορά αν νιώθεις σαν εξόριστος στην πόλη σου
ή κάποιος που φοράει στολή σε διώχνει με την κάννη ενός όπλου.
Αν έχεις να του δείξεις μια ταυτότητα που ‘χεις στο πορτοφόλι σου
ή πρέπει ν’ απαντήσεις τι ακύρωσε το σήμα του απόπλου.
Μια πέτρα που κυλάει, θαρρείς με κυνηγάει, με σημαδεύει.
Γυρνώ, τη βλέπω πίσω μου κι αν στρίψω με προσμένει στη γωνία.
Σα στόμα που γελάει, που δίπλα μου περνάει, με κοροϊδεύει
κι αν πάλι μείνω σπίτι μου απ’ έξω περιμένει με μανία.
Ποιος είναι τελικά χαμένος από τούτο τον αγώνα
λαθραία πάλι έρχονται σαν πρόσφυγες ξανά τα όνειρά σου.
Στο τέλος θα το δεις, ο χρόνος μοιάζει με απατεώνα
που χαίρεται όταν καίγονται λιμάνια, οι σταθμοί και τα φτερά σου.
