Μάτια υγρά και μεγάλα
πως ξενυχτάνε τις νύχτες
πως σημαδεύουν τους δείχτες
κι αναζητούν ελπίδα ξανά
Χείλια που πάντα γελούσαν
ζούνε κρυφά κάποιο πόνο
παίζουνε κόντρα στο χρόνο
κάθε λεπτό που περνά
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
ένα αύριο που μοιάζει μακρινό
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
έχει ανάγκη μια σταγόνα ουρανό
Χέρια που θέλουν παιχνίδια
έχουν ορούς, σωληνάκια
σαν τα μικρά στρατιωτάκια
όλους τους κόσμους νικούν
Λόγια που κρύβουν το φόβο
φτιάχνουν μικρά παραμύθια
μήπως τρομάξει η αλήθεια
όμως αυτά δεν αρκούν
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
ένα αύριο που μοιάζει μακρινό
Στο παρά πέντε η ζωή τους
κι η ελπίδα η δική τους
έχει ανάγκη μια σταγόνα ουρανό
Μια αγκαλιά θα γίνουμε εμείς
δε θα βραδιάσει απόψε νωρίς
μαζί θα βρούμε ότι χρειαστεί
για να ανοίξουν οι δρόμοι οι κλειστοί
