x

Μια συνηθισμένη μέρα

Καλλιτέχνης: Μαχαιρίτσας Λαυρέντης Φαραντούρη Μαρία
Άλμπουμ: Οι άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο
Συνθέτης: Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
Στιχουργός: Σούσης Ισαάκ
Είδος μουσικής: Ελληνική μπαλάντα
Θεματολογία: Ζωής
Έτος Κυκλοφορίας: 2012

Κι άλλος τζόγος, κι άλλο αίμα βάλτε τώρα που γυρίζει
Για το ζωτικό μας ψέμα που τα άντερα γυρίζει
Κι όσο πιο μεγάλο φέσι τόσο πιο μεγάλο δέντρο
Χτίστε τείχη στα προάστια και διαλύστε μας το κέντρο

Βάλτε γλόμπους στα σκουπίδια και φιογκάκια στα πρεζόνια
Των αγρίων τα στολίδια των δοσίλογων τα εγγόνια
Που δεν ξέρουν τι γιορτάζουν σαν κατάρες τριγυρνάνε
Και στην πρίζα που τους βάζουν και στη φάκα το γλεντάνε

Όχι δεν υπάρχει πάτος στο κενό και στη βλακεία
Ούτε κόμπος για το χτένι, μόστρα και αδιαφορία
Κι ένα ξέκωλο γκαρίζει για αγάπη και ειρήνη
Κι εσύ λες η τραγουδίστρια τι να πίνει – τι να πίνει

Και μετά κυλάνε όλα στα νερά των υπονόμων
Και το φως αποτραβιέται στα παράθυρα των νόμων
Η ατμόσφαιρα γεμίζει απ’ το μήνυμα της μέρας
Και το Χόλιγουντ κοπιάρει το χρυσόμαλλο το τέρας

Έναν θάνατο γιορτάζω αδερφέ μου τον δικό σου
Κι ένα δέντρο κομματιάζω για να φτιάξω τον σταυρό σου
Μα δεν βρίσκονται οι κλέφτες της φωτιάς μέσα στο σμήνος
Μόνο πώς να την παλέψεις με το ανθρώπινο το κτήνος

Πού είναι εκείνα τα χαμίνια ούτε η μάνα τους τα ξέρει
Άλλα βλέπουν στο σκοτάδι σαν να είναι μεσημέρι
Από την σφαγή γλιτώνουν του παπά και του Ηρώδη
Και το σύνορο περνάνε που ξεχνιόνται όλοι οι φόβοι

Να βαφτίζουν τον Μεσσία στα νερά των υπονόμων
Και στο όνομα της τέχνης των κλεφτών των αστυνόμων
Απ’ του Άουσβιτς τους φούρνους ως της Γάζας την ταβέρνα
Μοσχομύρισε ο πλανήτης πέτσα από καμένη φτέρνα

Η γιορτή αφού είναι πάντα μία κόντρα με την θλίψη
Βάλε μου σε μία τσάντα ότι χρόνια μού έχει λείψει
Τον βουνίσιο τον αέρα τον γαρμπή, το μαϊστράλι
Μια συννεφιασμένη μέρα έτσι φτιάχνω εγώ κεφάλι

Κι όσα βήματα έχει η νύχτα βάλ’ τα μου μέσα στην τσάντα
Κάνε με να μετανιώσω μία κι έξω μια για πάντα
Στην γιορτή καρδιοχτυπώντας με μια παγωμένη ανάσα
Τους βρυκόλακες κοιτώντας που γλεντούν έξω απ’ την κάσα

Κι ένα βήμα παραπέρα που το χέρι σου το φτάνει
Ένα σύρμα ηλεκτροφόρο για όλο αυτό το καραβάνι
Που γυρεύει τον λαχνό του μες στο ανθρωποφάγο γλέντι
Κι αντιγράφει όλα τα γούστα του πασά και του αφέντη

Και μετά γυρνάνε όλα στα νερά των υπονόμων
Λήμματα προϊστορίας κυνηγών και δολοφόνων
Πτώματα καρβουνιασμένα άνθρωποι κομμάτια κρέας
Που γεμίζουν την οθόνη μιας συνηθισμένης μέρας