Απόψε μου φανέρωσε τα μάγια η αυγή,
και σαν βροχή, το δάκρυ μου πλημμύρισε τη γη,
απόψε που χωρίζουμε και κλαίει ο ουρανός,
πιο πέρα απ’ την αγάπη μας το λάθος κι ο γκρεμός.
Μια ζωή κομμάτια απόψε μέτρησα,
μια ζωή χαμένη και πικρή,
εμάζευα απ’το δρόμο ό,τι έβρισκα,
θυσίες, καρδιοχτύπια και ντροπή,
εμάζευα απ’το δρόμο ό,τι έβρισκα,
θυσίες, καρδιοχτύπια και ντροπή.
Δεν ήξερα πως τέλειωνε με μίσος η χαρά,
δεν ήξερα πως άρχιζε στο τέλος συμφορά,
σαν σύννεφο που χάθηκε μας σκόρπισε η ζωή,
απόψε που χωρίζουμε ματώνει η αυγή.
Μια ζωή κομμάτια απόψε μέτρησα,
μια ζωή χαμένη και πικρή,
εμάζευα απ’το δρόμο ό,τι έβρισκα,
θυσίες, καρδιοχτύπια και ντροπή,
εμάζευα απ’το δρόμο ό,τι έβρισκα,
θυσίες, καρδιοχτύπια και ντροπή.
