Πίσω απ’ τα πικρά μου μάτια
πόσες λύπες μαζευτήκαν,
της ζωής μου τα κομμάτια
μες στη μοναξιά πνιγήκαν.
Μια ζωή θα φεύγω μόνος
όταν θα ’ρχονται οι άλλοι,
Πατησίων και Κλαυθμώνος,
η ζωή μου μια σπατάλη.
Βήματα τυραννισμένα και ταξίδια κοντινά,
μια τους άλλους μια εμένα βλέπει ο ήλιος και πονά.
Πίσω απ’ τα σφιχτά μου χείλια
πόσες λέξεις μαζευτήκαν,
πόσα μάτια σαν καντήλια
μες στη μοναξιά σβηστήκαν.
Μια ζωή θα φεύγω μόνος
όταν θα ’ρχονται οι άλλοι,
Πατησίων και Κλαυθμώνος,
η ζωή μου μια σπατάλη.
Βήματα τυραννισμένα και ταξίδια κοντινά,
μια τους άλλους μια εμένα βλέπει ο ήλιος και πονά.
