Μισή ζωή να τριγυρνάς μες τα σκοτάδια,
κι ολόκληρη πίσω από τοίχους κρυφακούς.
Σε μια στιγμή πώς χώρεσαν τόσα κομμάτια;
Κόλλησα σε δίσεκτους καιρούς.
Πες μου αν θες μια ιστορία να ‘χει λόγο.
κι αν δε θες άσε με να στην πω εγώ,
χώρεσες σαν την καμήλα στη βελόνα.
Κόλλησα σε δίσεκτους καιρούς.
Δεν έχει φως εκεί που κρύβεσαι να ξέρεις,
μες στις σκιές ποτέ δεν φώτισε ουρανός.
Έχει και πιο βαθιά αν ξέρεις να υποφέρεις,
κόλλησα σε δίσεκτους καιρούς.
Αν δε χωράς στις ιστορίες που σου φτιάχνουν
χώρεσε σε μια που θα ‘χεις φτιάξει εσύ.
Οι εποχές περνάνε και ξαναγυρνάνε,
κόλλησα σε δίσεκτους καιρούς.
