Τώρα που φεύγεις σαν βοριάς
Πριν απ’ τα πρωτοβρόχια
Κοίτα μη μοιάσεις του λαγού
Όπου γεννά κι αρνιέται
Και πιεις νερό της λησμονιάς
Στις αρνησιάς τη βρύση
Σταυραετός στα τάρταρα
να πλέεις στις μαύρες λίμνες
όπου συδυο δε κάθονται
συτρεις δεν κουβεντιάζουν
Κάνε καιρούς να πιεις νερό
χρόνους να πας στη βρύση
μην πεις πως έρχεται Λαμπρή
γιατί Λαμπρή δεν έχεις
πες του Χριστού πως χιόνιζε
της Παναγιάς πως βρέχει
μην πεις πως έρχεται Λαμπρή
γιατί Λαμπρή δεν έχεις
