Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή
κι ακούω όσα κάποιος, δε γίνεται ν’ ακούσει.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή
και θέλει η ψυχή μου τους φόβους ν’ αποκρούσει.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή
και βλέπω μια ζωή, και βλέπω μια ζωή.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή,
κανείς δεν είναι εκεί, κανείς δεν είναι εκεί…
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή
και βλέπω όλα τα φώτα, να καίγονται ένα, ένα.
Η μέρα και η νύχτα είναι μαζί,
ο ήλιος δεν υπάρχει, τ’ αστέρια είναι σβησμένα.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή,
το δάκρυ μου είσαι εσύ, το δάκρυ μου είσαι εσύ.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή,
το γέλιο μου είσαι εσύ, το γέλιο μου είσαι εσύ…
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή,
μ’ αρέσει δε μ’ αρέσει, αυτά ήταν για μένα.
Ακόμα όμως υπάρχω στη ζωή
και τώρα αποφασίζω, πως θέλω τα χαμένα.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή,
την σπάω σαν γυαλί, την σπάω σαν γυαλί.
Μονάχη ταξιδεύω στη σιωπή,
καινούρια μου ζωή, καινούρια μου ζωή…
