Πως θέλεις να νιώσω, περίμενα τόσο
έτσι μπροστά μου να φανείς
Ακόμα και τώρα κι αν πιάσει μια μπόρα
Θα μείνω στη μέση της βροχής
Μέσα μου το κατάλαβα δεν σε έχω ξεπεράσει
Στ’ αλήθεια πως άφησα τον χρόνο να περάσει
Ξέχασα πως το σώμα μου στο άγγιγμα σου τρέμει
Μείνε εδώ πες μου κανείς πως δεν σε περιμένει
Μόνο πως φεύγεις μη μου πεις
Χάνω τον κόσμο εδώ μπροστά σου
Μόνο αυτό μια αγκαλιά μη μ’ αρνηθείς
Κι όλα δικά σου
Μόνο πως φεύγεις μη μου πεις
Βρες ένα τρόπο να υπάρχω στη ζωή σου
Ήταν τυχαίο που είμαι τώρα απέναντι σου
Μ’ ακόμα και έτσι ότι φεύγεις μη μου πεις
Δεν έχεις αλλάξει, το βλέμμα σου ίδιο
κι η αμηχανία της στιγμής
Θα βρω δυο λέξεις κι ας έχουν περάσει
τόσες ημέρες σιωπής
