Μη με ρωτάς αν αντέχω τα βράδια, μη με ρωτάς
μη με κοιτάς μ’ ένα ύφος παράξενο μη με κοιτάς.
Μες στο μυαλό μου έχω εικόνες,
που έχουν τους δικούς τους κανόνες, μη μου μιλάς.
Μη μου μιλάς γιατί ξέρω καλά πως δε θες να μ’ ακούσεις
κάτι θα πω, μα τα κλειστά σου τ’ αυτάκια δε θα τ’ ανοίξεις.
Θ’ αρχίσεις μετά τα συνθήματα,
τους λόγους σου και τα κηρύγματα να μας καταπλήξεις.
Αυθεντίες και σοφοί υπάρχουν τριγύρω μου,
δασκαλίτσες σαν και σένα που ο θεός να φυλάει,
προτιμάω στη σιωπή να οχυρώσω τη σκέψη μου
και ν’ ανοίγω την καρδιά μου σ’ όποιον μ’ αγαπάει.
ναι μ’ αγαπάει.
