Θέλω αυτό το αίσθημα μια φορά το μήνα
Να παίρνω αεροπλάνο και να φεύγω για Αθήνα
Τώρα που το σπίτι μου είναι η αγκαλιά μου
Ζω απ’ την μουσική μου χωρίς να βγάζω χρήμα
Παίρνω παραστάσεις, να δώσω μια παράσταση
Αλλάζω παραστάσεις, να σώσω την κατάσταση
Είμαστε ισόπαλοι και πάμε στην παράταση
Σε κάθε ηχογράφηση με πάω σε άλλη διάσταση
Είναι γλυκό το γκάζι, μέτρια η τέχνη μου
Μεγάλη η καρδιά μου, προφανώς άδεια η τσέπη μου
Έχω έναν αυτοέλεγχο άνευ προηγουμένου
Κρύβει τόση δύναμη η καρδιά του πληγωμένου
Εμπιστοσύνης θέματα, φυλακισμένα τέρατα
Μετά από δύο κουβέντες όλοι με συμπαθούν
Πολλοί εκμεταλλεύονται, ελάχιστοι με χαίρονται
Όσοι δεν με πάνε, αποφεύγουν να το πουν
Πολλοί θα το πιστέψουν, πώς μ’ έχουν στο τσεπάκι
Εκπλήσσονται δυσάρεστα, όταν βγαίνει ένα κομμάτι
Αντικειμενικά είστε γελοία υποκείμενα
Εγώ κοιτάω ψυχές εσείς βλέπετε αντικείμενα
Πίστη στο αδύνατο και πάθος στο χαρτί
Από μένα παίρνω ελπίδα για να κάνω μουσική
Πίστη στο αδύνατο και πάθος στο χαρτί
Κατάφερε ένας δίσκος, να μου σώσει την ζωή
Αρπάζω το μικρόφωνο, να πω κάτι μονότονο
Δεν το παίρνω πάνω μου, το παίρνω το σοβαρά
Φέρομαι παράξενα, ραπάρω με ανάστημα
Μπιτάκια από το διάστημα και νιώθω πιο καλά
Τριγυρνάω μοναχός, από μένα συνοδεύομαι
Συχνά πυκνά απ’ τα πάθη μου λιγάκι παγιδεύομαι
Βρίσκομαι σε φάση μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
Μα παίρνω τόση δύναμη από την Αχίλλειο φτέρνα
Πρώτα τα ένιωσα, μετά ήμουν θλιμμένος
Δεν είμαι ο καλύτερος, είμαι ο πιο κατεστραμμένος
Έπειτα τα έγραψα, φαινόμουν νικημένος
Ο περσινός εαυτός μου είναι εξαφανισμένος
Σηκώνω όλα τα βάρη μου μέσα στο γυμναστήριο
Όλοι οι δαίμονες μου έχουν πάρει εξιτήριο
Η μαύρη μου εμφάνιση αποτελεί κριτήριο
Η ομορφιά της τέχνης μου για σας βασανιστήριο
Πίστη στο αδύνατο και πάθος στο χαρτί
Από μένα παίρνω ελπίδα για να κάνω μουσική
Πίστη στο αδύνατο και πάθος στο χαρτί
Κατάφερε ένας δίσκος, να μου σώσει την ζωή
