Ξέχνα το κι αυτό, όνειρο κακό,
φταίω μόνο εγώ που σε πληγώνω,
έχει η μοναξιά βράδια σκοτεινά,
τόσο θλιβερά και μετανιώνω.
Μου ‘λειψες, γύρνα κοντά μου,
μου ‘λειψες παρηγοριά μου,
μου ‘λειψες, πώς να σε πείσω,
στην καρδιά σου να μιλήσω,
μου ‘λειψες, γύρνα σ’ εμένα,
μου ‘λειψες, τα ‘χω χαμένα,
μου ‘λειψες και θ’ αρρωστήσω
αν δε σε ξαναφιλήσω.
Φταίμε εγώ κι εσύ, σώμα και ψυχή,
πάρε με μαζί, είμαι δικιά σου,
δεν μπορώ να ζω δίχως εαυτό,
θέλω να κρυφτώ στην αγκαλιά σου.
Μου ‘λειψες, γύρνα κοντά μου,
μου ‘λειψες παρηγοριά μου,
μου ‘λειψες, πώς να σε πείσω,
στην καρδιά σου να μιλήσω,
μου ‘λειψες, γύρνα σ’ εμένα,
μου ‘λειψες, τα ‘χω χαμένα,
μου ‘λειψες και θ’ αρρωστήσω
αν δε σε ξαναφιλήσω.
Θα μου λείψεις, μου λείπεις.
Μου ‘λειψες, γύρνα κοντά μου,
μου ‘λειψες παρηγοριά μου,
μου ‘λειψες, πώς να σε πείσω,
στην καρδιά σου να μιλήσω,
μου ‘λειψες, γύρνα σ’ εμένα,
μου ‘λειψες, τα ‘χω χαμένα,
μου ‘λειψες και θ’ αρρωστήσω
αν δε σε ξαναφιλήσω.
