Κομμάτια ο κόσμος κι εγώ
παλεύω να τα ενώσω
για να γλιτώσω
Ένα κομμάτι μικρό
μου πήρες για να χαθώ
Μου πήρες κάτι, αυτή την αγάπη
κι η κάθε στιγμή μου εικόνα μισή
Όπου κοιτάξω στη θέση τους όλα
και λείπεις μονάχα εσύ
Μου πήρες κάτι, την τόση αγάπη
και ό,τι αγγίζω για μένα πληγή
Σε μία νύχτα τα γκρέμισες όλα
κι ακόμα δεν ξέρω γιατί
Μου έχεις πάρει κάτι
εκείνο το κομμάτι
που εγώ χωρίς αυτό ζω και δε ζω
Εγώ χωρίς εσένα
πηγαίνω στα χαμένα
χωρίς προσανατολισμό
Κομμάτια εδώ η ζωή
σκισμένες κόλλες που πιάνω
Μετά τις χάνω
το τελευταίο χαρτί
μου το ‘χεις κρύψει εσύ
Μου πήρες κάτι, αυτή την αγάπη
κι η κάθε στιγμή μου εικόνα μισή
Όπου κοιτάξω στη θέση τους όλα
και λείπεις μονάχα εσύ
Μου πήρες κάτι, την τόση αγάπη
και ό,τι αγγίζω για μένα πληγή
Σε μία νύχτα τα γκρέμισες όλα
κι ακόμα δεν ξέρω γιατί
Μου έχεις πάρει κάτι
εκείνο το κομμάτι
που εγώ χωρίς αυτό ζω και δε ζω
Εγώ χωρίς εσένα
πηγαίνω στα χαμένα
χωρίς προσανατολισμό
