Ντύθηκες καμηλοπάρδαλη με καπέλο και τακούνια,
έβαψες μπλε τη φάτσα σου, κρέμασες και κουδούνια,
και κουνιέσαι και λυγιέσαι λες και έκανε σεισμό,
και χωρίς να είμαι μάγος προβλέπω χωρισμό.
Επίτηδες το κάνεις, επίτηδες το κάνεις,
θέλεις να μ’ αρρωστήσεις, θέλεις να με ξεκάνεις.
μου σπας τα νεύρα δίχως αφορμή,
what do you want from me;
what do you want from me;
Φόρεσες φαρδιά χαμόγελα, ρούφηξες εφτά φραπέδες,
φίλησες τριάντα φρόκαλα και άλλους τόσους χαβαλέδες,
τώρα πάλι μ’ αγκαλιάζεις, πάλι με γλυκοφιλάς,
γιατί μόλις πάμε σπίτι ξέρεις ότι θα τις φας.
Επίτηδες το κάνεις, επίτηδες το κάνεις,
θέλεις να μ’ αρρωστήσεις, θέλεις να με ξεκάνεις.
μου σπας τα νεύρα δίχως αφορμή,
what do you want from me;
what do you want from me;
