Ψάχνεις τη ζωή σου στη χώρα
του χαμένου παραδείσου,
τα σύνορα που πέρασες θυμήσου
κι αν έχεις κάποια μέρα τη γιορτή σου
το όνομά σου κρύψε μη σε βρουν.
Μόνο μια σκέψη σ’ ακολουθεί
τις βραδιές, μήπως κι εσύ
τη ζωή σου θα αρνηθείς τρεις φορές.
Όλα είναι ξένα, γυρίζεις μες στης πόλης
την αρένα. Ποιος νοιάστηκε λιγάκι
και για σένα που έκρυψες το φόβο
μες στο βλέμμα και ξέχασες πως ήσουνα παιδί.
Γύρω ερημώνει κι η πόλη τα φτερά σου χαμηλώνει.
Για το όνειρο που χάθηκε στη σκόνη κανένας
δε σου ζήτησε συγγνώμη, ποιος παίρνει
την ευθύνη της σιωπής;
Μόνο μια σκέψη μ’ ακολουθεί
τις βραδιές, μήπως κι εγώ
τη ζωή σου θα αρνηθώ τρεις φορές.
