Μπαμπά μην τρέχεις

Θαρρώ πως ήταν χθες, θαρρώ πως ήταν χθες,
που παίζαμε σπιτάκια, που πετάγαμε μπαλόνια,
σχολειό δημοτικό, κοπάνα και κρυφτό
κούρεμα γλόμπος και κοντά τα παντελόνια..

Θαρρώ πως ήταν χθες, θαρρώ πως ήταν χθες,
που λέγαμε τα κάλαντα και τρέχαμε στα χιόνια,
κρυμμένο το γλυκό, ο νους μας στο κακό
κι ούτε κατάλαβα πως πέρασαν τα χρόνια…

Ακόμα σαν ν’ ακούω τη μαμά μου
“να `ρθεις νωρίς”
“μην πας μακριά”
και “να προσέχεις”…
Έξω απ’ την πόρτα τώρα γράφει τ’ όνομά μου
και στο ταμπλό του αμαξιού
“μπαμπά μην τρέχεις”
Θαρρώ πως ήταν χθες
Θαρρώ πως ήταν χθες…

Θαρρώ πως ήταν χθες, θαρρώ πως ήταν χθες
που βγαίναμε τις νύχτες και ρημάζαμε τα φρούτα
στα χέρια γρατζουνιές, στα πόδια μελανιές
κι όταν αργούσα μου τις βρέχαν με τη σκούπα..

Θαρρώ πως ήταν χθες, θαρρώ πως ήταν χθες
που μάθαινα ποδήλατο, που κράταγα σφεντόνα,
αγάπες παιδικές στις πέρα γειτονιές
κι ένα σημάδι στο κεφάλι από κοτρόνα…