Μπαμπέση ντουνιά, γιατί, μ’ απονιά,
μου κλέβεις το γέλιο απ’ τα χείλια,
κοιμάμαι, πονώ, ξυπνάω, θρηνώ
και έχω παράπονα χίλια,
κοιμάμαι, πονώ, ξυπνάω, θρηνώ
και έχω παράπονα χίλια.
Όχι, δεν είν’ αυτή ζωή,
έζησα και την ξέρω,
όσο υπάρχουν άδικοι,
εγώ θα υποφέρω,
όσο υπάρχουν άδικοι,
εγώ θα υποφέρω.
Μπαμπέση ντουνιά, δεν έχεις καρδιά
γι’ αυτό, πιο καλά να μην ζούσα,
εσύ είσ’ αφορμή που έχει χαθεί
ακόμα κι αυτή π’ αγαπούσα,
εσύ είσ’ αφορμή που έχει χαθεί
ακόμα κι αυτή π’ αγαπούσα.
Όχι, δεν είν’ αυτή ζωή,
έζησα και την ξέρω,
όσο υπάρχουν άδικοι,
εγώ θα υποφέρω,
όσο υπάρχουν άδικοι,
εγώ θα υποφέρω.
